Δανία

Το παλιό της όνομα Δανιμαρκία.,κτισμένη στο νησί Σίλαντ, μεταξύ Βαλτικής και Β.Θάλασσας, δυο κομμάτια ενωμένα, ηπειρωτικό και νησιωτικό τμήμα, το καθένα με την ξεχωριστή του ομορφιά, στέκεται επάξια δίπλα στις άλλες Σκανδιναβές αδελφές της.Ενα κομψοτέχνημα απο royal Kopenhagen,αυτη τη ντελικάτη ξακουστή χειροποίητη πορσελάνη
της.

Πόλεις φιλικές προς τους επισκέπτες αλλά και τους ντόπιους,με ενα ποδήλατο χαίρεσαι να
τις τριγυρνάς, με χαριτωμένα κτίρια, πανεπιστήμια ξακουστά, και η Κοπεγχάγη γεμάτη
μουσική μια πόλη ζωντανή. Ακριβώς αυτή η λέξη της ταιριάζει. Με ότι αυτό περικλείει.
Έχει μια νεανικότητα που είναι ολοφάνερη. Ανεμελιά και ίσως μια σταγονίτσα μεσογειακής ζεστασιάς, παράξενη για την κρύα αυτή περιοχή. Νομίζω ένας Έλληνας, με νοσταλγία βέβαια για την Ελλάδα που δεν φεύγει ποτέ , θα μπορούσε να ζήσει εκεί. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που γνώρισα και μου είπαν ότι την αγάπησαν γι’αυτή ακριβώς την μικρή ομοιότητα.
Εγώ την είδα και σε σας απομένει να ανακαλύψετε, την μικρή γοργόνα στην άκρη της
θάλασσας, να μιλήσετε μαζί της, να ακούσετε τι εχει να σας πει απ αυτά που ειδε και άκουσε στο ταξίδι της μεσα εκεί.Να ακούσετε το δικό της παραμύθι.Και να βρείτε χρόνο και για
μια επίσκεψη στο σπίτι του παραμυθά Αντερσεν.

Η πόλη περιστρέφεται κι γύρω από την πλατεία του Δημαρχείου διπλα στους κήπους του

Τίβολη[πάρκο και νυχτερινή διασκέδαση] με πολλούς πεζόδορομους και παλιές συνοικίες.

Από το Δημαρχείο αρχίζει το δίκτυο των πεζόδρομων που σας δίνει την ευκαιρία να περιπλανηθείτε στο ζωντανό εμπορικό κέντρο αλλά και σε γειτονιές του παρελθόντος καθώς εδώ βρίσκονται μερικές από τις πιο παλιές συνοικίες της πόλης.

Το Βασιλικό Θέατρο και το ανάκτορο του Σαρλότενμποργκ, [τωρινή Ακαδημία Καλών Τεχνών].

Ακολουθώντας τα πολλά γραφικά κανάλια που μοιάζουν με αυτά του Αμστερνταμ, θα βρεθείτε στο Νιχάουν με ναυτικά σπίτια και διακόσμηση.Υπάρχει εκεί εντονη η ναυτική παράδοση. Κάπου κάπου συναντάς στο δρόμο καποιο παλιό Χιππι που ξέφυγε

θαρρείς απο το κοινόβιο της Κριστιάνα,ισα ισα για να θυμηθεί κάποιος τα παιδιά των λουλουδιών,τη μουσική τους και μια εποχή που κατηγορήθηκε αλλά εμεινε στο μυαλό

σαν SUMMERTIME..[janis Joplin/jimmy Hentrix]

http://www.youtube.com/watch?v=qrIpFV23mm0&feature=related

Και θα ακολουθήσουν οι φωτογραφίες.... γιαυτούς που θέλουν να ταξιδέψουν με τα μάτια της καρδιάς τους.














και η Whitney Houston-Try It On My Own

Νορβηγία

Πατρίδα των φιόρδ. Απόκρημνες ακτές που διακόπτονται μοναδικά από στενούς και βαθείς Κόλπους, που σχηματίζουν θαυμάσια φυσικά λιμανάκια. Χρώματα σε όλες τις αποχρώσεις του μπλε. Το χιόνι σε κάποια σημεία του να παίρνει χρώμα θαλασσί από την αντανάκλαση του νερού. Ναι εκεί πάνω στους λόφους!Blue Glacier . Κυριαρχία των Βίκινγκς έφερε Παντοδυναμία στις θάλασσες. Πειρατές,κουρσάροι, παράξενα σχήματα πλοίων.

Χώρα πανέμορφη ξεχωριστή με υπέροχα τοπία. Τα φιόρδ να μην έχουν σταματημό, τα χρώματα σε όλο τους μεγαλείο, φύση καταπληκτική, δάση πυκνά και αρμονία χρωματική.

Το ‘Οσλο μες τα λουλούδια απλό ήρεμο, αλλα και κοσμοπολίτικο, μα πιο πολύ απ’όλα το Bergen, η πύλη των φιόρδ. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια κουκλίστικη πόλη, με χίλια χρώματα και αρώματα. Κομμάτια της θαρρείς κρεμασμένα σε ύψωμα στολισμένα από σπιτάκια να αγναντεύουν την απέραντη παγωμένη πεντακάθαρη θάλασσα. Εκεί λες το όνειρο να μην τελειώσει.
Και θες να το ξαναβλέπεις και να το ξαναβλέπεις.










http://www.youtube.com/watch?v=sxps4ggfoy4&feature=related

Bergen..πύλη των φιορδς,χρώματα,ατμόσφαιρα,καθαρια θάλασσα,πεντακάθαροι δρόμοι
θαλασσινά μεζεδάκια ,ανθοστόλιστα παρτέρια.










Κινέζικο σκηνικό σε νορβηγική ύπαιθρο,λίγο πρίν
τον μπλε παγετώνα..

Φιλανδία

Η Φιλανδία είναι τεράστια, με χιλιάδες λίμνες και πάρα πολλά δάση, με κλίμα μπερδεμένο ανάμεσα στον θαλάσσιο τύπο της Δ.Ευρώπης με το ηπειρωτικό της Ρωσίας.
Θέλει πολύ χρόνο, για να εξερευνήσεις αυτόν τον πλούτο και την απίθανη μοναδική ομορφιά της.
Μια ..γουλιά μόνο θα δοκιμάσουμε από το ποτό της, με το Ελσίνκι. Η γεύση του θα μας μείνει ισα ισα για να μας ξαναφέρει πίσω για να πιούμε χορταστικά κάποια άλλη φορά. Και ας μεθύσουμε, θαναι ωραίο αυτό το μεθύσι της ανακάλυψης και του ταξιδιού στην κρύα αυτή χώρα με τους ζεστούς ανθρώπους.
Κομμάτι παραμυθένιου ονείρου Πρωτοχρονιάτικης νύχτας.







http://www.youtube.com/watch?v=jpwD-j2qfbk&feature=related

Αντίπαξοι

Η επίσκεψη στους Αντίπαξους ήταν ένα απωθημένο, από τα μέσα της δεκαετίας του 80, όταν πήγα για επίσκεψη μιας μέρας και το τυρκουάζ χρώμα τους μου καρφώθηκε στο μυαλό.
Ετσι το 2005 με την ευκαιρία της επίσκεψης στην Κέρκυρα, αποφασίσαμε να πάρουμε το καραβάκι και να πάμε στα απάνεμα λιμανάκια των Αντίπαξων. Επρεπε να ξαναδώ αυτά τα νερά και να τα αποθανατίσω με το μυαλό και την κάμερα.
Με λίγες λέξεις : Τέτοια νερά δεν έχω ξαναδεί ΠΟΥΘΕΝΑ!!

Σαμοθράκη

H Σαμοθράκη με ξάφνιασε με την άγρια ομορφιά της. Πολλά νερά, παράξενες βάθρες, σκοτεινός βυθός και απλοί άνθρωποι. Πήγα οικογενειακώς το καλοκαίρι του 2006 και πολλές φορές από τότε αναπολώ την εβδομάδα του 15-Αυγούστου που πέρασα στο φεγγαρολουσμένο νησί των Καβείρων.



Ο Φούρνος ''Αντωνίου'' στην χώρα έχει μια μακρά ιστορία που αντέχει όμως στις προκλήσεις του σήμερα. Ο ιδιοκτήτης κουβαλάει κούτσουρα να τον κάψει και φέρνει την πανιάρα από την πίσω αυλή για τον πανίσει.
Θεέ μου τι τυρόψωμα ήταν αυτά!!



Και μετά πήραμε τον δρόμο για τις βάθρες...



στην πρώτη του Φονιά, του δώσαμε και κατάλαβε. Περπατάς 3/4 της ώρας μέχρι να φθάσεις αλλά αξίζει τον κόπο. Θα πέσεις στο νερό της μεγάλης ''γούρνας'' με ευχαρίστηση γιατί το βλέπεις σε όλη την διάρκεια της διαδρομή στο πλάι σου και πάντα αναζητάς το ψήλωμα, την πηγή του.

μετά ήρθαν τα δύσκολα με το σκαρφάλωμα -με ίδια ευθύνη όπως έγραφε και η πινακίδα- στην Βάθρα Νο 2. Αλλά πήγαμε και καρδιοχτυπήσαμε!!! Για άλλους λόγους βέβαια. Τι το θέλαμε το σκαρφάλωμα στον καταρράκτη? Τι, μου λέτε?



όμως δεν θα χάναμε και την ευκαιρία να δούμε τον καταρράκτη στα ανατολικά του νησιού. Εδώ χρειαστήκαμε τα πλωτά μέσα, και το καραβάκι που μας έκανε τον κύκλο του νησιού άξιζε τα λεφτά του. Άγρια και απόκρημνη η ανατολική όψη αλλά έχει κρυμμένη καλά μια από τις πιο όμορφες θάλασσες της μεσογείου. Μην τρομάξετε εάν στα 3 μέτρα από την αμμώδη ακτή έχετε το κενό κάτω από τα πόδια σας. Απολαύστε το, είναι μοναδικό.



Στο δρόμο για την γριά βάθρα με τον παράξενο ξεναγό μας, μάθαμε την ιστορία του νησιού αλλά σε μια άλλη έκδοση. Στα αριστερά της φωτογραφίας, μια παρέα με ''χίπις'' που είχαν κατασκηνώσει στην άλλη πλευρά της βάθρας, μας γύρισε πίσω στην δεκαετία του 60, στα παιδιά των λουλουδιών και της ελεύθερης σκέψης.


Εικόνα από εκείνο το αξέχαστο βράδυ της αυγουστιάτικής πανσελήνου με την Zωή Τηγανούρια σε μια μοναδική εκτέλεση Ακορντεόν. Το Libertango πέρασε μέσα από τις φυλλωσιές του ιερού άλσους και απλώθηκε στην πλαγιά του βουνού. Αγόρασα το πρώτο της CD/DVD και είπα στον Αλέξανδρο κάποτε όταν θα γίνει διάσημη θα λες ''ήμουν και γώ εκεί, στα πρώτα της βήματα, στο νησί της, στο ιερό των Καβείρων, στην μαγεία..''


Γεια σου κυρία Παρασκευή. Ξέρω ότι είναι μοναδικό, στον κήπο του σπιτιού σου να έχεις ελάφια, λαγούς, παγώνια κλπ!!! Εμείς μείναμε εκεί μία εβδομάδα και δεν ήταν όνειρο, ήταν το ξύπνημα της φύσης.




φαγητό....
εκεί πήγαμε με τις σημειώσεις μας (ας είναι καλά οι φίλοι μας από την Αλεξανδρούπολη). Ξέραμε τι θα βρούμε και πού. 'Όμως το κατσικάκι είναι το βασικό έδεσμα του νησιού. Η ταβέρνα της χώρας, από που έρχονται τα πιο κάτω στιγμιότυπα μας άφησε όμως μια γλυκιά ανάμνηση, που γυρνάει πάντα στο μυαλό και στον ουρανίσκο. Από την μια η γιαγιά που πρόσεχε την φωτιά με τα βλήτα και τις πατάτες, από την άλλη το κατσικάκι στην λαδόκολλα αλλά και τα καρπούζια στην πηγή του νερού δεν ξεχνιούνται.



η αναζήτηση του τυροκομείου ήταν άλλη μια εμπειρία που θα μείνει αξέχαστη. Δεν χρειάζονται περιτά λόγια αρκεί μόνο να σερβιριστείς πρωί-πρωί το απίθανο γιαούρτι του...