Κύπρος

Πολλές φορές αναρωτιέμαι εάν είναι Ελλάδα ή κάτι άλλο. Λόγω του μικρού μεγέθους των πόλεων, κρατά κάτι από την αθωότητα των ελληνικών πόλεων της δεκαετίας του 70. Όμως και αυτό χάνεται με ευθύνη του πολυεθνικού μίγματος της ανθρωπογεωγραφίας της, όπως αυτή διαμορφώθηκε την τελευταία 10-ετία.



Στην Κύπρο πήγα για πρώτη φορά το 1993, όμως από τότε άλλαξαν πολλά. Έχοντας κάνει περισσότερα από 100 ταξίδια στο νησί τα τελευταία 15 χρόνια, βάζω την μία εικόνα πάνω στην άλλη και αναπολώ το παρελθόν.

Στην αρχή η Πάφος ήταν ένα ιδανικό ησυχαστήριο με λίγα ξενοδοχεία στην παραλιακή ζώνη και ένα γραφικό λιμανάκι. Σήμερα έχει μπει στην δύνη μιας μεγάλης πόλης με δικό της αεροδρόμιο και εκατομμύρια επισκέπτες. Οι μόνιμοι κάτοικοι αυξήθηκαν, συνεπεία του μεγάλου ’’μεταναστευτικού ρεύματος’’ από ευρωπαίους συνταξιούχους και νεόπλουτους ανατολικοφερμένους τσάρους. Και φυσικά τα ξενοδοχεία πολλαπλασιάστηκαν και συνέχεια ξεφυτρώνουν νέα.




Οι μεγάλοι developers του νησιού διαγκωνίζονται να καλύψουν με μπετονένιους σκελετούς κτιρίων και την τελευταία σπιθαμή εδάφους.



Το ίδιο ακριβώς έγινε και στην Λεμεσό, μόνο που εδώ επικράτησαν οι Ανατολικοί. Σταδιακά έφυγαν και οι Λιβανέζοι και την θέση τους την πήραν οι Ρώσοι.
Τα τελευταία χρόνια έκλεισαν 33 μικρές ξενοδοχειακές μονάδες στην πόλη της Λεμεσού, γιατί οι χώροι τους σχεδόν στο σύνολό τους μετασκευάστηκαν και πουλήθηκαν ως -ακριβά- διαμερίσματα. Έτσι αποχώρησαν από την πόλη και οι τελευταίοι συνταξιούχοι Βόρειοευρωπαίοι, που στο μεγαλύτερο μέρος τους ενοικίαζαν την χειμερινή σεζόν αυτά τα ξενοδοχεία.
Η παραλιακή ζώνη άλλαξε μορφή. Οι πολύγλωσσες ετικέτες είναι πλέον must. H τουριστική ζώνη στα ανατολικά της πόλης αποτελεί σημείο εύκολου κέρδους αλλά και αισθητικού ξεπεσμού. Οι καλά μυημένοι ταξιτζήδες εισπράττουν 5-6 € για κάθε κεφάλι τουρίστα που κουβαλάνε στα εστιατόρια της τουριστικής.
Τα ξενυχτάδικα της παραλίας είναι σχεδόν στο σύνολό τους strip-show. Γνώρισαν μεγάλη άνθηση την προηγούμενη δεκαετία, αλλά σιγά-σιγά περιορίζονται. Η ταρίφα εδώ για τους ’’μυημένους ταξιτζήδες’’ που ανέφερα και πιο πριν φτάνει στο 50% του τζίρου.



Η θάλασσα μετά την προσθήκη βράχων στα 100 μέτρα από την ακτογραμμή της Λεμεσού απέκτησε ενδιαφέρον και άλλαξε την μορφή του παραλιακού άξονα. Τώρα πια η Λεμεσός έχει μια τεράστια αμμουδιά, προϊόν τεχνικής αλλά και συνάμα έξυπνης φυσικής επιχωμάτωσης.





Η Λευκωσία μεγαλώνει και αυτή με τον ίδιο σχεδόν ρυθμό που αναπτύσσετε και η Πάφος. Η πόλη μεγαλώνει κάθε μέρα. Τα σπίτια έφθασαν στις περιβάλλουσες βιομηχανικές ζώνες και τις ξεπέρασαν. Το κλίμα εδώ είναι καλλίτερο από τα ασφυκτικά παράλια, αλλά για μένα η απώλεια της θάλασσας δεν μπορεί να υποκατασταθεί.
Η πιο κάτω φωτογραφία είναι τραβηγμένη από το μπαλκόνι του ξενοδοχείου μου στην Λευκωσία και βλέπει την τουρκοκρατούμενη περιοχή και τον Πενταδάκτυλο.



Γενικό χαρακτηριστικό του νησιού είναι ότι όλα έχουν αλλάξει. Οι άνθρωποι έχουν αλλοτριωθεί από το χρήμα. Ο εύκολος πλουτισμός είναι αποτέλεσμα του real-estate που έχει αναδειχθεί σε εθνικό σπορ. Πριν λίγες μέρες ήμουν σε ένα χωριό στα όρια της Λεμεσού και ο ερωτηθείς πρόεδρος της Κοινότητας ’’με τι ασχολούνται οι 2.500 κάτοικοι του’’ απάντησε ’’ οι ντόπιοι με αγοραπωλησίες οικοπέδων και υπαλληλική σχέση στις δημόσιες υπηρεσίες, οι ξένοι κάνουν διακοπές’’.



Μία Οffshore Οικονομία

Ως γνωστόν στην Κύπρο δραστηριοποιούνται χιλιάδες offshore εταιρίες με φυσική παρουσία (έδρα και δραστηριότητα) ή και μόνον καταθετικούς λογαριασμούς. Εκτιμάται ότι σήμερα οι καταθέσεις σε ξένο συνάλλαγμα από μη κατοίκους ξεπερνά τα 10,5 δισ. Ευρώ. Η πλειονότητα των καταθετών είναι εταιρίες ρωσικών και ουκρανικών συμφερόντων (σε ποσοστό περίπου 70%). Υπάρχουν επίσης αρκετοί Βρετανοί και Έλληνες επιχειρηματίες που εκδράμουν από την Μεγαλόνησσο.
Οι Βρετανοί επιδόθηκαν τα τελευταία χρόνια και στο real-estate της Κύπρο, γεγονός που γίνεται αντιληπτό τώρα με την μαζική αποχώρησή τους από την ευρύτερη περιοχή της Πάφου. Tους συμφέρει - σήμερα- να πουλήσουν σε υψηλές τιμές τα ακίνητά τους στην Πάφο και να επενδύσουν στο real-estate στην Αγγλία ή Αμερική, όπου οι τιμές έχουν καταρρεύσει. Εξάλλου οι επενδυτές δεν έχουν πατρίδα!!


Μια καλή Κουζίνα

Φυσικά κυπριακούς μεζέδες βρίσκεις παντού στο νησί, αλλά πρέπει να προσέξετε την ποσότητα και φυσικά την ποιότητα.
Για καλό ψάρι θα πρότεινα το Φάληρο και τον Λαδά (στο λιμάνι) στην Λεμεσό αλλά για πιο σύγχρονες γαστριμαργικές απολαύσεις θα πρέπει να γνωρίζετε στέκια και κόσμο. Σας χαρίζω την επόμενη φωτογραφία από γνωστό εστιατόριο της Πάφου με ψήσιμο σε black-stone στο τραπέζι σας.




Τι δεν θα πρότεινα...
Θα απέτρεπα τον ταξιδιώτη να μπει στον κόπο να πάει στα Λεύκαρα και στην Αγία Νάπα, γιατί και οι δύο χώροι είναι φτιαγμένοι για τον εύκολο και γρήγορο πλουτισμό μιας στενής κάστας ανθρώπων. Στα Λεύκαρα -που ανήκουν στην ημιορεινή ζώνη- θα βρείτε αρκετά εμπορικά μαγαζιά με κεντήματα κλπ. που δεν έχουν καμία σχέση με την παράδοση που διατυμπανίζουν. Εκεί οι φίλοι μας οι ''μυημένοι ταξιτζήδες'' εισπράττουν 30% του τζίρου και κουβαλάνε σωρηδόν τους αθώους περιηγητές.
Τώρα για την Αγία Νάπα, δεν θα χρειασθεί νομίζω να γράψω πολλά, αλλά μόνον μια λέξη: Kατάντια!