"The rewards of the journey far outweigh the risk of leaving the harbor''

Σάββατο 28 Μαΐου 2011

Tο ταξίδι στην έρημο του El-Alamein

Πέμπτη, 3 Ιανουαρίου 2008

Έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια από το ταξίδι μου στην έρημο, νοτίως του Ελ-Αλαμέιν αλλά η εμπειρία εκείνης της ημέρας θα μου μείνει αξέχαστη. Είναι το ίδιο συναρπαστική με ένα άλλο ταξίδι στην Βορειοδυτική Συρία και που θα σας περιγράψω συν τω χρόνο.

Πάμε λοιπόν...

Ξεκινήσαμε το πρωί από το Κάιρο και μέσο του ερημικού δρόμου φθάσαμε στο δυτικό σημείο του Borg-el-Arab και στην συνέχεια στο Ελ-Αλαμέιν. Ήμασταν 5 άτομα σε 2 αυτοκίνητα και αναζητούσαμε ένα παλιό ορυχείο 40-50 km νοτιότερα του El-Alamein, βαθειά μέσα στην έρημο.



Ο Δρόμος συνέχεια στένευε αλλά ήταν υποφερτός. Κάποια στιγμή πλησιάσαμε έναν μικρό οικισμό με παράξενα σπίτια, κάτι ανάμεσα σε πήλινες καλύβες και πρόχειρα πετρόχτιστα παραπήγματα. Μέσα στον μέση του δρόμου υπήρχαν άνθρωποι, ωσάν να ήθελαν να μας φράξουν το δρόμο. Καταλάβαμε ότι φθάσαμε σε περιοχή που ολοκληρωτικά ελεγχόταν από τους Βεδουίνους της ερήμου και εδώ χρειαζόταν αυξημένα αντανακλαστικά. Σταματήσαμε και περιμέναμε λίγο με ανοικτή την μηχανή, αλλά καμιά μεταβολή. Οι άνθρωποι απέναντί μας είχαν όλο τον χρόνο μαζί τους. Οι περισσότεροι ήταν με κελεμπίες και λίγοι, οι νεώτεροι, με κλασσική αμφίεση.
Σε όλη την διαδρομή μέχρι εκεί βλέπαμε ειδικά σημεία ελέγχου για φορτηγά, στα οποία οι οδηγοί σταματούσαν υποχρεωτικά και αφού περνούσαν την πόρτα των μικρών οικίσκων (όπως της φωτογραφίας) κατέθεταν τον οβολό τους.




Μετά από αρκετή ώρα εμφανίστηκε πίσω από τα δεξιά σπίτια του οικισμού, ένας βεδουίνος, ψηλός, γεροδεμένος, μεσήλικας, με λευκή κελεμπία, χρυσό ρολόι και δύο κινητά στα χέρια του. Από το πρώτο βλέμα καταλάβαμε ότι ήταν ο αρχηγός του χωριού.
Τις επόμενες 2 ώρες θα μέναμε στο ίδιο σημείο διαπραγματευόμενοι την συνέχεια του ταξιδιού μας. Η πλευρά των βεδουίνων πρόβαλε το επιχείρημα ότι είχαν ορισθεί από την κυβέρνηση τοποτηρητές και για λόγους ασφαλείας δεν θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε βαθειά στην έρημο χωρίς την ενεργητική παρουσία τους.

Όμως πολύ λίγη σημασία δώσαμε στα περί κυβερνητικών οδηγιών και βάζοντας βαθιά το χέρι στην τσέπη μας άνοιξε η δίοδος στην άγνωστη έρημο. Όμως όχι για όλους και όχι με τα αυτοκίνητά μας.
Έτσι εγώ και ο φίλος ο Μάνος ανεβήκαμε στο φορτηγάκι (αγροτικό 4χ4) και μαζί με έναν οδηγό συνεχίσαμε μέχρι το ορυχείο που ήταν και ο αρχικός μας στόχος.
Πίσω έμεινε ο δικηγόρος που μας συνόδευε από το Κάιρο και δύο Αλεξανδρινοί μεσίτες που ανέλαβαν και όλη την διαπραγμάτευση.



Ακολουθήσαμε τον δρόμο προς τον νότο, στην αρχή υπήρχαν 2-3 μικρές πετρελαιοπηγές στα δεξιά μας, αλλά μετά μπήκαμε σε ένα ερημικό μονοπάτι που μόνον άγριες καμήλες συναντούσες.



Σε διάστημα 2 ωρών είχαμε κάνει την διαδρομή από τον οικισμό των Βεδουϊνων στο ορυχείο και είχαμε γυρίσει ξανά εκεί. Κανένα συμβάν, τίποτε απρόοπτο. Όμως πολύ ζέστη και την τελευταία γλουκιά νερού την είχαμε πιεί 3-4 ώρες πιο πριν όταν καθόμασταν αναπαυτικά στα αυτοκίνητά μας.
Στην πιο κάτω (αποκεφαλισμένη) φωτογραφία στέκομαι δίπλα στον οδηγό του αυτοκινήτου, που είναι μια κλασσική εμφάνιση ενός σύγχρονου βεδουίνου. Κρύβω το κεφάλι μου για ευνόητους λόγους και όχι για να μην προσέξετε την ομοιότητα μας!!!



Γυρίσαμε στο χωριό με μια φωτογραφική μηχανή ασφυκτικά γεμάτη με φωτογραφίες, που ήξερα ότι τις περίμεναν την άλλη μέρα πώς και πως στην εταιρία, αλλά και με την ευχαρίστηση ότι δεν αφήσαμε την τελευταία μας πνοή στο άγνωστο.

Μόλις φθάσαμε ο αρχηγός των Βεδουίνων μας κάλεσε σε γεύμα-δείπνο. Και τότε κοιταχτήκαμε ανάμεσά μας. Ξέραμε ότι ήταν προσβολή να φύγουμε, αλλά στο σημείο που βρισκόμασταν ήταν συνάμα και επικίνδυνη επιλογή. Κοίταξα τον Μάνο στα μάτια και του είπα δεν πέθανα μετά από τόσα ταξίδια στην Αίγυπτο και τις 2 σοβαρές δηλητηριάσεις που έπαθα στο παρελθόν, αλλά τώρα δεν την γλυτώνω!!
Έτσι καταλήξαμε στο επίσημο δωμάτιο-σαλόνι του οικισμού. Ήταν ένα δωμάτιο με μία πόρτα και δύο παράθυρα και κανένα έπιπλο. Από την μέση κει πέρα και κοντά στον τοίχο, είχε ένα πλαστικό χαλί/μοκέτα και πάνω σε αυτό ένα μεγάλο κοκκινόμαυρο αραβικό χαλί.
Καθίσαμε κυκλικά πάνω στο χαλί, μαζί με τους γηραιότερους του οικισμού. Συνολικά πρέπει να ήμασταν 20 άτομα. Άλλοι τόσοι όμως ήταν όρθιοι στην άκρη του δωματίου που μας περιεργάζονταν με τα μάτια τους και έτοιμοι να κάνουν θελήματα, ανάλογα με τα νεύματα ή τις εντολές του αρχηγού.
Ξεκίνησαν λοιπόν να φθάνουν τα πρώτα πήλινα πιάτα στο κέντρο του χαλιού και οι καθιερωμένες αραβικές πίτες. Είχα πάρει θέση κάτω από το παράθυρο με πλάτη στον τοίχο και δεν άγγιξα τίποτα, γιατί -εκτός των άλλων που σκεφτόμουν- ο χώρος ήταν γεμάτος με πολλές και μεγάλες μύγες. Τις οποίες έδιωχνα με εντατικές κινήσεις του χεριού για να μην μου μπουν στα μάτια στην μύτη και στο στόμα. Οι Βεδουίνοι έδειχναν να μην τους ενοχλούν οι μύγες, λες και ήταν μέρος της ιεροτελεστίας του φαγητού ή λες και ήταν οι άτυποι καλεσμένοι τους. Φυσικά μετά από τις σχετικές προφάσεις –δεν πεινάμε κλπ.- δεν έφαγε ούτε ο Μάνος, ούτε ο αμερικανόφερτος δικηγόρος μας. Αυτοί που έσωσαν την κατάσταση ήταν οι δύο Αλεξανδρινοί μεσίτες που μας συνόδευαν και που συμμετείχαν στο γεύμα.
Δεν μετάνιωσα την μη συμμετοχή στο φαγητό, εξάλλου δεν ήταν η πρώτη φορά που καθόμουν πεινασμένος σε τραπέζι στην Αίγυπτο και δεν έτρωγα.
Το μεγάλο μαρτύριο που υπέστην όμως εκεί, ήταν το φοβερό αίσθημα της δίψας. Σίγουρα πια είχαν περάσει 4 ώρες που η τελευταία σταγόνα νερού κύλισε στο λαρύγγι μου και ήμουν σταθερά όλη την ενδιάμεση ώρα σε εξωτερικό χώρο με θερμοκρασίες άνω των 45 βαθμών. Δίπλα μου και για όλη την διάρκεια του φαγητού, είχα μια μεγάλη γαλβανιζέ κανάτα με νερό που έμοιαζε φρέσκο και καθαρό. Όμως έλεγα όχι στον εαυτό μου, δεν πρέπει να σε εγκαταλείψουν οι δυνάμεις σου εδώ, πρέπει να αντισταθείς, έχεις περάσει πολλά, έχεις υποφέρει αρκετά, δεν αξίζεις μια ακόμη δηλητηρίαση από νερό. Αυτό το μαρτύριο μόνον όσοι έχουν διψάσει πραγματικά μπορούν να το καταλάβουν.

Όμως συνέβη κάτι αναπάντεχο. Ο πρώτος βεδουίνος που τελείωσε το φαγητό του, σηκώθηκε ήρθε δίπλα μου, έβαλα τα δυο του χέρια μέσα στην κανάτα, τα έπλυνε και μετά την σήκωσε ψηλά και ήπιε νερό. Στην συνέχεια ακολούθησαν και άλλοι. Όλοι έπιναν από λίγο νερό, αφού πρώτα πλένονταν σε αυτό. Κάτι σαν ιεροτελεστία. Δεν χρειάζεται να συνεχίσω νομίζω την εξιστόρηση. Εκεί έχασα πλέον κάθε διάθεση για το πολύτιμο υλικό που βρισκόταν δίπλα μου. Συνειδητά πλέον φώναζα μέσα μου : Δεν θέλω πια νερό!
Όλα τέλειωσαν εκεί. Υποσχεθήκαμε στην ομήγυρη ότι την επόμενη φορά θα τους επισκεφτούμε νηστικοί για να μπορέσουμε να ’’απολαύσουμε’’ την φιλοξενία τους. Καθίσαμε γρήγορα στα αυτοκίνητά μας και σε 40 λεπτά είχαμε βρει το πρώτο μαγαζάκι κοντά στο El-Alamein. Σταματήσαμε και τρέξαμε για νερό, το οποίο, είναι σίγουρα το πολυτιμότερο αγαθό στον κόσμο.
Αναρτήθηκε από aristotelis στις 1:40 π.μ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did. So throw off your bowlines. Sail away from safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover.

[Mark Twain]

Every time you touch me ...


I become a hero..
Ι fly to stars..

Jonathan Livingston Seagull του Richard Bach.
σελίδες 128, Εκδόσεις: Avon .
Δεν ξέρω εάν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά.
Μια απ όλες τις κριτικές του βιβλίου γράφει:
Richard Bach with this book does two things.
He gives me flight.
He makes me Young. (Ray Bradbury).
Και ο συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο :
To the real Jonathan Seagull, who lives
within us all !
Ξέρω πως πρωτοτυπώθηκε το 1973...

Όταν τολμάς...χάνεις για λίγο το βήμα σου.Οταν δεν τολμάς...χάνεις για πάντα τον εαυτό σου...

Nothing splendid has ever been achieved except by those who dared believe that something inside them was superior to circumstance. (Bruce Barton)


Ο Αλεξανδρινός ο καθαρός ο ουρανός ...στον έρωτα είναι σαν διαμάντι ανθεκτικός και ...είναι ο αυθεντικός o Aλεξανδρινός.

Μα εγώ να δεις που τα μισά σου...
θα μπορώ να αγαπώ...

Είσαι για ένα ρίσκο;


Είσαι για ένα ταξίδι στ'ανοιχτά; Είσαι για ένα ρίσκο;
Θελω να μου υποσχεθείς πως δε θα πάρεις μετεωρολογικό δελτίο.
Πως δε θα χεις μαζί σου προμήθειες και αποσκευές.
Πως δε θα γεμίσεις το πλεούμενο με σωσίβια....
Θα δέσουμε την άγκυρά μας στα φτερά των γλάρων...
Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας το πιο τρελό δελφίνι...
Θα σου χαρίσω όλο το γαλάζιο του πελάγου...
Όλο το χρυσαφι του ήλιου...Όλο το ροζ του δειλινού.
Να χεις χρώματα πολλά να βάφεις τους πόθους και τις σκέψεις σου.
Θα γεμίσω τ'αμπάρι μας με ονειρα. Να χεις πολλά.
Να μη φοβάσαι πως θα σου τελειώσουν...
Αν έχει λιακάδα θα απλώσουμε τα δίχτυα της ζωής μας στην κουβέρτα
και θα μπαλώσουμε τις τρύπες που μας ανοιξαν τα σκυλόψαρα...
Αν έχει βροχή θα βγάλουμε τη ψυχή μας στ΄άλμπουρο να ξεπλυθεί.
Είσαι επιτέλους, για ένα ταξίδι στ ανοιχτά;
Για ένα ρίσκο;
[ Αλκυόνη Παπαδάκη]

Ο άνθρωπός μου...


ο φύλακας...ο άγγελός μου...
Στο τσιγάρο που κρατώ..
Στον ένα μου Θεό...να μη δώσει να ξημερωθώ...
Ετσι μια ζωή θα σαγαπώ...



....να μη χαθείς ποτέ απ τη ζωή μου...

..Mε μόνο χάρτη τη καρδιά...


..Δίχως νόμους κ κανόνες...Κ είσαι έρωτας εσύ...κ ταξίδι γλυκό...

Α bsolute love...

για πάντα θα σαλπάρω...στην πλάτη του δικού σου ανέμου...
σαν να σουν όρκος σ έχω πάρει που δεν θα πάταγα ποτέ μου...
Στο τσιγάρο που κρατώ..Στον ένα μου Θεό..να μη δώσει να ξημερωθώ...
Ετσι μια ζωή θα σαγαπώ...

Like the air you breathe...

...tonight...

στης ζωής τα ταξίδια...

...να μη γυρνάς ποτέ την πλάτη...
Να τα κοιτάς μ' εμπιστοσύνη...κ με μάτια ολάνοιχτα...σα θαύμα...

οτι αξίζει θα ζει...
οτι γερά μας ενώνει...

Γαλάζιο πουλί...στα όνειρά μου...

Nα περπατάς ανάλαφρα σαν μακρινό τραγούδι...
Eνας γαλάζιος άνεμος ν' ανάβει ξαφνικά τα φώτα τ' ουρανού..
Tα χρώματα που χάθηκαν στα μάτια...εξαίσια να αστράφτουν πάλι...
K να είσαι εκεί όπως παλιά ...κι όπως παλιά να μ' αγαπάς
(T.Νικηφόρου]

Like the deep blue sea....

οταν έχω εσένα...οταν έχεις εμένα..

...Σε σένα που μπορείς με ένα χάδι να αδικείς...
Χρόνο έχεις για ότι αντέχεις...είσαι ουρανός που πονάει...και όλο βρέχεις
..
Διώξε τα σύννεφα σταμάτα την βροχή...
χαμήλωσε...κ ελα βρες με στο βραχάκι μας..
σε κείνο το νησί του ονείρου...κ της αλήθειας μας
Απο ψηλά δεν ζωγραφίζονται τα όνειρα..
δεν διακρίνεται η αλήθεια...χαμήλωσε...
Ελα κοντά μου...
Μη σφίγγεις τα χρώματα...μη τα σφίγγεις μες τη χούφτα σου
Δεν βλέπεις που το κόκκινό σου..θέλει να δραπετεύσει?

Ξεκρέμασε..τη σκουριά των καραβιών απ το λαιμό σου
....Και πήγαινε ανάμεσά τους κατάλευκος κ θαλασσί
Με το πουκάμισό σου ανοιγμένο
Εκεί..Για να απογειωθούμε μαζί...
Eσυ κ εγω...

its a matter of flying....

Το δικό μας ταξίδι δεν τελειώνει με ένα μόνο ξεφύλλισμα...

Η διαδικασία του γραψίματος ενεργοποιεί την φαντασία με τρόπους
που δεν μπορεί να το κάνει κανένα άλλο αισθητήριο μέσο....
Το γράψιμο σε αναγκάζει να συμπληρώσεις τα κενά
κ να δημιουργήσεις δικές σου εικόνες...


Για σένα μόνο...

Μα της καρδιάς τ αστέρι μην παίρνεις απο δω...

Δυο μέρες μόνο..σ' ένα ταξίδι-αστραπή...να ξεδιπλώνω...
Οσο μια βόλτα διαρκεί...Να παίρνει ανάσα η ζωή..
Για λίγο μόνο...Για τόσο μόνο...
Φως να γεμίζουν οι στιγμές..να λάμπουν μες στο χρόνο
Όλο το σώμα μου να ζει..Για σένα μόνο...
Δυο μέρες μόνο...
Οσο κρατάει μια ζωή...Για τόσο μόνο...

Ο γλάρος...κ ο αγέρας...

Manya Kousi
Ιδανικοί εραστές .Δεν παύουν ποτέ να πετάνε.Ανεκτίμητη συνύπαρξη.Τέλεια.
Tαξιδεύουν μαζί...Αλλιώς δεν έχει νόημα η ύπαρξή τους.[ΜyRiSun]

Φίλα με αγάπη μου....

Η αλήθεια...με τα δικά μου μάτια.



δες τα μάτια μου... γεμίσαν απο σένανε...
δες η καρδιά μου...γέμισε απο σένανε...αλήθεια μου
Sempre na minha mente..

Οτι αρχίζει με αλήθεια..δεν τελειώνει ποτέ...

Io Che Amo Solo Te
Ηθελα ναμαι..
κρυμμένος πυρετός μέσα στο αίμα σου...
για να ξυπνάω τις φωτιές μες στο κορμί σου...
Η μόνη λέξη...μες το παραμιλητό σου...


Πάρε με......Ζεστό αγάπης κύμα..

Οταν έχω εσένα...

μπορώ να ονειρεύομαι ξανά...
Mάτια μου..ψάχνω να σε βρώ...
Δεν σβύνω τη μορφή σου..
.



Sempre na minha mente...

Για την ακρίβεια... ποτέ δεν είχα μεγαλύτερη διαύγεια. Αυτό που μου συνέβη είναι σχετικά απλό.

Ένιωσα ξαφνικά... μια έντονη επιθυμία για το αδύνατο...


Αγάπησα Απόλυτα κ Αληθινά...
ένα γλάρο...
Λοιπόν...θέλησα να πετάξω...
Θέλησα ν ανταμώσω ουρανό.
Θα με ρωτάνε... θα ’μαι η απάντηση.
Sempre na minha mente.
Δεν θα περνώ στην άλλη τάξη...
Δεν θέλω ν αλλάξω ουρανό...

υγ.και θα σου πω και την ουσία...κι αυτο που εχει σημασία...
χάραξε μα τίποτα δεν άλλαξε...
Πιο πολύ σε θέλω... σ αγαπάω..
Μέλι είναι ο έρωτας που στάλαξε
πάνω στο κορμί που ξαγρυπνώ...

Κ αυτή είναι η αγάπη που δεν τέλειωσε ποτέ...

All rules are made only to be broken...


φως μου...βρες το νησί...στο σαγαπώ μου...
Απλά...υπάρχει...κ είναι το δικό μου νησί...

Αγάπη μου στο κόσμο μου....βρες το νησί..
έχει παντού κ πάντα...ήλιο εκεί...

ξέρω είναι δύσκολο...

μα κάντο εσύ απλό....
σημάδια άφηνε στα σύννεφα απάνω...

Μην αλλάξεις ουρανό...
υποσχέσου...δεν θα με ξεχάσεις...

στο δικό μας βραχάκι.....


Σε χώρο μυστικό.. .καρδιά μου ...σ ανταμώνω...

''Κάθησε εδώ κοντά μου...Μου 'λειψες ξαφνικά
Ετσι όπως oταν πέφτει ο ήλιος...
Μείνε λιγάκι ακόμα.........κάτι εχω να σου πω
Να πάρει ο αέρας χρώμα....''
"Τάσος Λειβαδίτης"
..Si tu no estás junto a mí.....
Κράτα μου το χέρι στα μακρινά μας όνειρα...
Nα παίρνει ανάσα η ζωή...αέρα η καρδιά...
Baciami ancora...

με την αγάπη σου ψηλώνω....

κ ακουμπάω ουρανό...

so in love with you...am I...


our sound..our dream...our journey....


Τα όνειρα δεν χάνονται μόλις ξυπνάμε...
Τα όνειρα πεθαίνουν όταν σταματήσουμε να ελπίζουμε...
seagulls flying
Love me without fear -Trust me without questioning - Need me without demanding -
Want me without restrictions - Accept me without change- Desire me without inhibitions.

Besame Mucho.A treasure...a world map...


a thought that escapes.....I love you
una luce che sfiora/ a light that skims over
una fiamma che incendia l’aurora./ a flame that inflames the dawn
Un errore perfetto, un diamante, un difetto/ a perfect mistake...a diamond..a defect
uno strappo che non si ricuce./ a tear that can't be mend

Un respiro profondo per non impazzire/ a deep breath to don't go crazy
una semplice storia d’amore./ a simple love story

Un pirata, un soldato, un dio da tradire/ a pirate..a soldier..a god to betray
e l’occasione che non hai mai incontrato./ and the chance that you've never met
La tua vera natura, la giustizia del mondo/ your true nature... justice in the world
che punisce chi ha le ali e non vola./ that punishes who has wings and doesn't fly

Baciami ancora…/ kiss me again

Tutto il resto è un rumore lontano/ everything else is a distant sound
una stella che esplode ai confini del cielo/ a star exploding on the edge of the sky
Baciami ancora…/kiss me again

Voglio stare con te/ I wanna be with you
invecchiare con te/ grow old with you
stare soli io e te sulla luna./ be alone.. you and I on the moon

Coincidenze, destino,/ coincidence..destiny
un gigante, un bambino/ a giant..a child
che gioca con l’arco e le frecce/ playing with bow and arrow
che colpisce e poi scappa/ that hits and runs
un tesoro, una mappa,/ a treasure..a map
l’amore che detta ogni legge/ love that lays down the law
per provare a vedere/ to try to see
che c’è laggiù in fondo/ what there is down there
dove sembra impossibile stare da soli/ where it seems impossible to be alone
a guardarsi negli occhi/ looking each other in the eyes
a riempire gli specchi/ filling the mirrors
con i nostri riflessi migliori/ with our best reflections

Ατέλειωτο ταξίδι...

Mέρα Μαγιού..ήτανε.Ατέλειωτο ταξίδι μ αφησες καρδιά μου...
Θάθελα... ναναι Μάης...οταν ξανάρθεις...

Μόνο εσένα και είμαι εντάξει.
Το ταβάνι έχει πετάξει δυο φωτιές στον ουρανό.


Σου φυλάω μουσικές...

στο ταξίδι να καις μες στο χρόνο

Διαδρομή
είναι η πορεία στην
αυτογνωσία μέσα από το ταξίδι...

To feel your love once more...


I woke and you were there...beside me in the night.
U touched me & calmed my fear...turned darkness into light.
I woke and saw you there...beside me as before
My heart leapt to find you near to feel you close me...once more
Your strength has made me strong..though life tore us apart..
& now when the night seems long...your love shines in my heart...

Sei la vita mia...

Ωσπου η γη να μη γυρίζει πια...

Όλη γη ταξίδι γύρω από σένα
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά...
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί...
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί...
Θα σ' αγαπώ...
One’s destination is never a place...but a new way of seeing things.” – Henry Miller

μ ένα τραγούδι του δρόμου..

ναρθεις όνειρό μου...

Ετσι...

it will be for ever...


Θα με ρωτάνε... θα ’μαι η απάντηση.
«Αξίζει καρδιά μου να υπάρχεις για ένα όνειρο
και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»

I wish a falling star... Could fall for ever.


Κάποιοι λένε να μην ονειρεύομαι για τον λόγο ότι τα όνειρα είναι EΔΩ
& η πραγματικότητα ΕΚΕΙ & η απόσταση τους μεγάλη φαντάζει.
Mα όσο σκέφτομαι πως εσύ στο ΕΚΕΙ του ονείρου ήσουν πριν σε γνωρίσω...τόσο επιμένω ΕΔΩ όνειρα να κάνω...

here..and everywhere...for ever...
shine on you...on me... crazy diamond
Σ ένα ταξίδι που δεν έχει τελειωμό...

Οσα δεν τόλμησε κανείς...Εγώ τολμώ.
Απλά...Σ αγαπώ.


can make this world seem right
can make the darkness bright..
can make this change in me....


Απλά...όπως γυρίζει αυτή η γη...


έτσι κ εμείς εδω γυρνάμε...
φίλα με απόψε...ξεκινάμε...

Πολύ απλά...


Θα μαι μαζί σου μια ζωή...Θα σαι το σώμα μου και θα μαι η ψυχή σου.Δεν έχω όνομα εγώ για όποιον με ρωτά...
ΕΣΥ λέγε με ΕΡΩΤΑ...

Ποτέ μου.. δεν θα σ αρνηθώ...δεν θα σ απολησμονήσω...


να΄σαι εδώ γιατί η ζωή..με ένα σώμα δεν αρκεί
σε θέλω εδώ για να υπάρχω...

Εσύ για μένα...είσαι...

Καρδιά μου....μωρό μου...ψυχούλα μου...


καλώς όρισες Ανοιξη....

Πάμε ταξίδια...Ελα στο ρυθμό μαζί μου...
Νοιώσε λίγη ένταση..
Dance with me...little stranger...show me secret sins
Love can be like bondage..seduce me once again....
Won't you dance with me..in my world of fantasy
Won't you dance with me..ritual fertility....