



Κόντρα στη γενική μαυρίλα...Καλοκαιριάζουμε.
Ο αγώνας-αγώνας αλλα το ταξίδι-ταξίδι...
Οι ανηφοριές είναι για τους σπουδαίους γενναίους.
Κι αν όλα γύρω μας μοιάζουν τόσο απαισιόδοξα ..τα χρώματα είναι γύρω μας.Και είμαστε ζωντανοί.
Στη σκηνή της ζωής.Πανέμορφες μυρωδιές...ανεξίτηλες κ μεις.

Οχι υπόλοιπα..αλλα φρέσκα τωρινά ...παρόντα..
.
Σαν ταξιδιάρικα πλοία που γεννήθηκαν για να γυρίζουν τον κόσμο...χωρίς σταματημό σε λιμάνια.Φοράμε τα καλά μας..Φρεσκάρουμε τα κατάρτια μας...φιάχνουμε τα πανιά μας...
Αισθανόμαστε κ οσο ζούμε ονειρευόμαστε.Ταυτόχρονα παλεύουμε για το καλλίτερο-το ωραιότερο-το ζωντανό το αληθινό...το σημαντικό.
Απλά γι εκείνο που εμεις αποφασίσαμε οτι αξίζει...Τη καρδιά μας...




Σαν περήφανα πουλιά... που γεννήθηκαν μόνο για να γνωρίζουν ουρανό...χωρίς του εδάφους τη κατάντια.
Γυαλίζουμε τα φτερά μας..Μισοσπασμένα..και λοιπόν?...Χαμογελάμε...κόντρα.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ...ΑΚΟΜΑ...
.

Προσπάθησα να το σταματήσω..να το ποδηγετήσω..να το βάλω στο καλούπι.Ειπα οχι ξανά.
Μα ΘΕΛΩ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ...κ να ΤΑΞΙΔΕΥΩ...και αυτό ειναι ότι θέλω..τόσο πολύ.
ΘΑΡΡΩ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΕΤΣΙ...ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ...
Βαθειά ανάσα λοιπόν.Ο αέρας μεχρι το μεδούλι.Καθαρός...Κόντρα στη γενική μόλυνση.
ΜyRiSun[my rising sun]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου